Porady jak dbać o drewniane meble ogrodowe

         


         

 

Ola Kowalska  

Drewno wygląda pięknie i wspaniale też funkcjonuje w naszym ogrodzie, idealnie wpasowując się w jego wystrój, dając nam jeszcze większy kontakt z naturą i namiastkę lasu, parku. Niezależnie od wzoru czy formy każde meble ogrodowe z drewna, altany, płotki, huśtawki mają zdolność wpasowania się naturalny wygląd każdego ogrodu. 
    
Drewno wygląda pięknie i wspaniale też funkcjonuje w naszym ogrodzie, idealnie wpasowując się w jego wystrój, dając nam jeszcze większy kontakt z naturą i namiastkę lasu, parku. Niezależnie od wzoru czy formy każde meble ogrodowe z drewna, altany, płotki, huśtawki mają zdolność wpasowania się naturalny wygląd każdego ogrodu. Jakkolwiek byśmy nie wybrali, należy odpowiednio zadbać o te właśnie meble. A meble takie mimo ich świetnego wykonania powinny być czyszczone dwa razy w roku.
Drewniane meble ogrodowe mogą powstać z różnych rodzajów drewna. I każdy element, każdy rodzaj powinien być odpowiednio czyszczony. Pierwsze, na co powinniśmy zwrócić uwagę to, jak zalecił dbać o te akcesoria producent. Większość producentów powinno zaopatrzyć swój produkt w taką instrukcję lub przynajmniej poinformować pracowników sklepu, jak o meble należy dbać. Zanim wydasz pieniądze na nowy wystrój ogrodowy, upewnij się, że informacje o tym, jak dbać o swój zakup, trafią do ciebie.
Jednym ze sposób zadbania o meble może być czyszczenie na sucho, co możemy wykonać za pomocą szczotkowania. Najlepiej użyć miękkiej szczotki, niektórzy sugerują nawet użycie szczotki z włókna rośłinnego lub nawet szczoteczki do zębów. Postarajmy się wyczyścić w ten sposób każdy kawałek mebla, także od strony spodniej. Po skończeniu pracy opłucz mebel wodą, żeby usunąć brud, który mogłeś pominąć.
Natępny krok to użycie wody z mydłem. Można użyć zwykłej szmatki lub starej miękkiej koszulki, żeby całość przetrzeć. W tym przypadku wielu producentów zaleca podobną procedurą jak przy farbach koloryzujących do włosów – nałożyć trochę na fragment i zobaczyć, czy nie pozostawi to żadnych efektów ubocznych. Wodę z mydłem spłukujemy szlaufem.
Kolejny krok to wytarcie całych mebli do sucha miękką szmatką. Należy uzunąć jak najwięcej wilgoci, jak się da. Po całkowitym wysuszeniu możemy pokryć meble substancją natłuszczającą. Istnieją preparaty służące to dbania o takie meble, których używamy właśnie po wstępnym czyszczeniu na sucho i mokro.
Posiadacze mebli powinni zdać sobie sprawę z tego, że nie powinni jedynie skończyć na wyczyszczeniu swoich mebli. Gdy ich używamy, powinniśmy zadbać, by były pokryte odpowiednią substancją. Odpowiednio zaimpregnowane meble nie będą się poddawać pleśni. Dodatkowo meble powinny być trzymane lub przykryte tak, by śnieg nie miał do nich dostępu.
Właściwie dbając o nasze drewniane meble ogrodowe możemy cieszyć się ich pięknym wyglądem i korzystać z nich przez długie lata. Jest to czynność niezwykle ważna, której wykonanie zabierze nam mniej pieniędzy z kieszeni i czasu i zakup kolejnych mebli do ogrodu. W taki sam sposób powinniśmy zadbać o nasze drewniane tarasy w ogrodzie.

Altany ogrodowe

pochodzenie artykulu:www.artelis.pl

Co wybrać do ogrodu – meble drewniane czy plastikowe?

      


      

Co wybrać do ogrodu – meble drewniane czy plastikowe?

Ola Kowalska   

Każdy z nas chce mieć piękny ogród. Zadbany, wypielęgnowany, bogaty w roślinność, kwiaty, drzewa, ale i nie tylko. Ogród to przecież także meble i inne akcesoria ogrodowe, które tak samo jak w domu meble i dodatki mogą tworzyć wystrój naszego pomieszczenia, a w tym przypadku naszej przestrzeni zewnętrznej. 

Główny wybór, jaki mamy to zdecydowanie się na akcesoriów drewnianych lub akcesoriów plastikowych. Oba wyjścia mają swoje wady i zalety. Warto je dobrze rozważyć, zanim podejmiemy decyzję.
Plastik był w modzie jeszcze w ubiegłym wieku. Doceniono jego lekkość, a jednocześnie wytrzymałość. Do głównych zalet zaliczylibyśmy więc łatwość w przechowywaniu i pielęgnacji – nawet zimą. Krzesła i stół ogrodowy wykonane z plastiku można schować do piwnicy, odłożyć na balkon, zawinąć w folię i sięgnąć po nie dopiero latem. Takie meble sę też tanie.
Czy mają więc jakieś wady? Jak powiedziałam na początku plastik w ogrodzie był szałem ubiegłego wieku. Teraz uważany jest raczej za niezbyt elegancki element ogrodu, tanie niekiedy szpecące jego wyposażenie. Mimo udoskonalenia produkcji plastikowych mebli ogrodowych nie są one tak wytrzymałe jak meble drewniane.
Jeśli mówimy więc o trwałości na lata, dobrym i eleganckim wyglądzie ogrodu warto więc pomyśleć o drewnianych akcesoriach ogorodwych. Altance, która latami będzie cieszyć oczy, huśtawce, na której nasze dzieci i ich dzieci będą wesoło spędzać czas, donicach, stołach i krzesłach drewnianych, które nadadzą naszemu ogrodowi niezwykłej wirtuozerii.
Ze względu na nie zawsze nieskie ceny tego typu wyposażenia ogrodowego warto wybrać najlepsze dostępny na rynku produkt, tak by maksymalnie wykorzystać zalety, jakie oferuje. Warto też postarać się o to, by firma, od której akcesoria, altany ogrodowe czy meble drewniane zakupimy, zaoferowała nam także ich instalację. Ponadto powinniśmy też uzyskać informacje dotyczące impregnacji.
Gdy znajdziemy już taką ofertę, warto ją porównać z ofertą mebli plastikowych i pamiętając o tych kilku powyższych czynnikach, wybierzmy to, co dla nas najlepsze.

Znajdż najlepsze meble do ogrodu dla siebie!


zrodlo pochodzenia artykulu:wwwartelis.pl

Ogrody przyjazne seniorom

                    

                

Ogrody przyjazne seniorom

nortpol

Ogrody przyjazne seniorom muszą posiadać komfortowe miejsca służące do wypoczynku i relaksu na świeżym powietrzu. Warto więc zwrócić uwagę na meble ogrodowe.

W przestronnej aranżacji ogrodowej, wzdłuż alejek, warto usytuować wygodne, wyprofilowane ławki ogrodowe z oparciem. Produkty te dadzą osobom starszym możliwość wypoczęcia w niemal każdym miejscu ogrodu, ponadto będą pełniły funkcję dekoracyjną. Warto, aby ławki były stabilne i masywne, dzięki temu będą to produkty bezpieczne dla starszych użytkowników. Najtrwalsze, wyprofilowane ławki tworzy się z połączenia żeliwa i drewna. Drewniane siedziska są bardzo wygodne, z kolei metalowe nóżki, zapewniają trwałość całej konstrukcji. Produkty te można montować w ogrodzie na stałe, co jest bardzo ważne dla osób starszych, które będą mogły wypoczywać w ogrodzie przez cały rok.

W ogrodzie przyjaznym seniorom, warto ulokować także altanę ogrodową. W jej wnętrzu należy umieszczać użyteczne meble, takie jak wygodne krzesła i stoły. Podobnie jak w przypadku ławek, stoły i krzesła przeznaczone dla seniorów powinny być odpowiednio wyprofilowane i stabilne. Nie poleca się w tym przypadku krzeseł plastikowych, ponieważ wytrzymują one stosunkowo niewielkie obciążenie statyczne, są najmniej stabilne a ich nóżki mogą wyłamywać się podczas niewłaściwego użytkowania. Jeśli ogród jest niewielki, warto umieścić w altanie wygodne krzesła o niewielkiej masie, wykonane z rattanu, technorattanu lub wikliny. Produkty te, pomimo niewielkich rozmiarów oraz małej masy, są dość stabilne i bezpieczne dla seniorów. Siedziska krzeseł wykonanych z tych tworzyw, dopasowują się do sylwetki ciała użytkowników, dlatego są dla nich bardzo wygodne i komfortowe. Rattan i wiklina najlepiej sprawdzają się w miejscach zadaszonych, osłoniętych przed nadmiernymi promieniami ultrafioletowymi oraz przed wilgocią i opadami atmosferycznymi. Z kolei krzesła i inne meble wykonane z technorattanu, można umieszczać w każdej przestrzeni ogrodu. Technorattan jest, bowiem tworzywem bardzo odpornym na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych, a jednocześnie zachowuje walory tradycyjnego, naturalnego rattanu.

Rogala Beata www.asos.pl

zrodlo artykulu:www.artelis.pl

Meble do bardzo wilgotnych ogrodów

                            

                            

Meble do bardzo wilgotnych ogrodów

nortpol

W wielu aranżacjach ogrodowych panuje bardzo wysoka wilgotność powietrza, spowodowana elementami wodnymi, wilgotną glebą lub bujną roślinnością. Warto umieszczać w nich trwałe meble ogrodowe wykonane z ocynkowanego aluminium, żeliwa, drewna teakowego oraz z dębu.

Meble z ocynkowanego aluminium są rozwiązaniem bardzo dobrym do aranżacji wilgotnych. Ocynkowane aluminium nie ulega korozji i może być umieszczane nawet w styczności z wodą. Aluminium jest bardzo lekkie, dzięki czemu meble można swobodnie przenosić. Dodatkowo, powierzchni mebli nie trzeba konserwować i mogą one być umieszczane w aranżacji przez cały rok.

Kolejnymi wartymi uwagi meblami są ławki żeliwne. Produkty te cechują się dużą odpornością na zmienne warunki atmosferyczne. Ich duża masa sprawia, że dobrze sprawdzają się w dużych ogrodach. Jeśli żeliwo będzie poddawane regularnej konserwacji, wówczas będzie mogło pozostać w wilgotnym ogrodzie, nawet przez kilkanaście lat w idealnym stanie. Warto pamiętać, że ławki żeliwne bardzo dobrze komponują się w większości aranżacji ogrodowych i stanowią bardzo funkcjonalny element wyposażenia, umieszczany wzdłuż alejek bądź w miejscach wypoczynku. 

Meble z drewna teakowego to produkty bardzo odporne na działanie zmiennych warunków atmosferycznych . Zawarty w teaku, naturalny wosk, chroni strukturę drewna przed niekorzystnym działaniem wilgoci i sprawia, że mebel nie wymaga aż tak częstej konserwacji. Dzięki naturalnym woskom zawartym w teaku na jego powierzchni nie tworzą się uszkodzenia, a meble z niego wykonane są odporne na zadrapania.

Kolejną grupą produktów, które warto umieszczać w wilgotnych aranżacjach, są meble ogrodowe z dębu. Dąb jest drewnem odpornym na działanie zmiennych warunków atmosferycznych oraz na ataki szkodników, grzybów i pleśni, powstającej wskutek wysokiej wilgotności powietrza  
  
. Meble dębowe wymagają jedynie corocznej konserwacji i umieszczenia w niewielkim oddaleniu od źródeł wody. Dobrym pomysłem jest także ich woskowanie, dzięki któremu wilgoć nie będzie wnikała wewnątrz drewna.

Rogala Beata www.asos.pl

zrodlo artykulu:www.artelis.pl

Jak konserwować meble ogrodowe

                      


                         

Jak konserwować meble ogrodowe

Tomasz Galicki 

Meble ogrodowe, które wykonane są z drewna posiadają wiele różnych zalet. Między innymi są ciepłe w dotyku i bardzo estetycznie się starzeją.

Możemy wybierać pośród mebli drewna sosny, świerku, dębu, buku, olchy, brzozy, robinii, a także teaku, bangkirai, eukaliptusa. Meble wykonane z egzotycznych gatunków drewna są zdecydowanie trwalsze od tych wykonanych z gatunków rodzimych. Wynika to ze specyficznych warunków w jakich naturalnie rosną, dzięki czemu przystosowały się one do trudnych realiów.

Meble z krajowych gatunków drewna możemy dodatkowo impregnować co także znacznie wydłuży ich żywot. Możemy korzystać z impregnatów, olejów, lakierów lub farb i raz na jakiś czas powtarzać czynności związane z konserwacją.

Preparaty nazywane impregnatami chronią drewno przede wszystkim przed nasiąkaniem wodą. Dodatkowo mogą zawierać substancję antygrzybiczne i przeciw mchowe i chroniące przed szkodnikami drewna. Niektóre impregnaty chronią także przed szkodliwym działaniem promieni ultra fioletowych. Dzięki temu drewno dłużej zachowuje swoją świeżość, nie płowieje oraz nie szarzeje. Na rynku spotkać możemy meble ogrodowe przeznaczone do impregnacji jak i już zaimpregnowane. Najkorzystniej jest dokonać zakupu mebli impregnowanych metodą ciśnieniową, gdyż są one wtedy nasycone preparatem w całym przekroju, a nie osiągniemy tego impregnując jakąkolwiek inną metodą. Zarówno meble zaimpregnowane pod ciśnieniem, jak i te impregnowane powierzchniowo warto co roku ponownie zakonserwować wybranym impregnatem.

Innym sposobem zabezpieczenia drewna są oleje. Jeżeli drewno jest odpowiednio zaolejowane to woda nie będzie w nie wsiąkać, lecz spływać po jego powierzchni. Także one mogą p[osiadać właściwości grzybobójcze. Oleje do drewna zwiększają intensywność naturalnego koloru drewna, oraz podkreślają rysunek słojów. Zabieg powinno się powtarzać co roku, aby zwiększyć jego skuteczność.

Wcześniej zaimpregnowane meble możemy dodatkowo zabezpieczyć lakierem do drewna. Jego powłoka zapewni dużo większa ochronę przed przed deszczem i słońcem, spowodują również, że ich powierzchnia będzie gładsza - błyszcząca lub matowa, w zależności od rodzaju wybranego lakieru. W sprzedaży dostępne także lakiery bezbarwne, jak również barwiące, nazywane popularnie lakierobejcami.

Kiedy skończy się sezon letni i nastaną pierwsze chłody, warto meble ogrodowe na kilka miesięcy schować pod dachem. Pomieszczenie do przechowywania drewnianych mebli ogrodowych nie musi być ogrzewane, natomiast koniecznie powinno być dobrze wentylowane.

T.G.

zrodlo pochodzenia artykulu:www.artelis.pl

Jakie meble ogrodowe wybrać?

                         



                                     

Jakie meble ogrodowe wybrać?

Maciej Zubilewicz  

Ogród bez chociażby jednej drewnianej ławki czy kilku plastikowych foteli sprawia wrażenie niekompletnego. Meble są nieodłącznym elementem każdego ogrodu i działki. Ich wybór jest ogromny, dlatego zanim wybierzemy się do sklepu, warto zastanowić się, jaki rodzaj mebli doda uroku właśnie naszemu ogrodowi   

Meble plastikowe

Nie będzie przesadą stwierdzenie, że pierwsze miejsce na liście najpopularniejszych mebli ogrodowych zajmują te wykonane z plastiku. Dlaczego? Powodów jest kilka. Przede wszystkim są one najtańsze spośród wszystkich rodzajów mebli ogrodowych. Są odporne na deszcz i nie wymagają skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych i konserwacyjnych – wystarczy je od czasu do czasu przetrzeć wilgotną szmatką, a większe zabrudzenia usunąć można np. mleczkiem czyszczącym. Meble plastikowe są bardzo lekkie, więc bez problemu mogą być przenoszone nawet przez dzieci czy starsze osoby. Do wad należy z pewnością duża podatność na uszkodzenia mechaniczne oraz niewielkie walory estetyczne.

Meble drewniane

Bardzo popularne są także drewniane meble ogrodowe. Mogą być wykonane między innymi z drewna dębowego, bukowego, świerkowego bądź sosnowego lub z egzotycznych gatunków, np. z drewna drzewa teakowego. Meble drewniane są o wiele trwalsze niż meble plastikowe, wymagają jednak regularnej konserwacji. Coraz chętniej kupowane są meble ze wspomnianego drewna teakowego, są bowiem o wiele bardziej odporne na działanie czynników atmosferycznych. Choć meble drewniane są dość drogie, to przy odpowiedniej pielęgnacji mogą przetrwać wiele lat, dlatego inwestycja na pewno się opłaca. Do tej kategorii mebli zalicza się również meble z bali drewnianych, czyli tzw. meble biesiadne.

Meble metalowe

Z jednej strony meble metalowe reprezentowane są przez masywne i dekoracyjne meble żeliwne, z drugiej natomiast do kategorii tej należą lekkie i ascetyczne meble aluminiowe. Meble żeliwne nie będą pasować do każdego ogrodu. Najczęściej są bardzo ozdobne, więc wymagają odpowiedniej „otoczki”. Zaletą mebli żeliwnych jest z pewnością trwałość, nie ma konieczności chowania ich na zimę. Wystarczy przykryć pokrowcem. Raz na jakiś czas potrzebują odnowienia – wówczas ścieramy starą farbę szczotką drucianą i nakładamy nową warstwę. Wadą jest z pewnością ich znaczny ciężar.

Meble aluminiowe są o wiele lżejsze. W przeciwieństwie do mebli żeliwnych cechują się bardziej surowym, wręcz ascetycznym wyglądem. Dlatego też nie każdemu ogrodowi dodadzą uroku. Zaletą jest możliwość szybkiego i łatwego wyczyszczenia wodą.

Meble wiklinowe i rattanowe

Coraz częściej zobaczyć można w ogrodach i na działkach meble wiklinowe lub rattanowe. Pasują one do większości ogrodów, choć najlepiej wyglądają na tarasie w otoczeniu bujnych rabatek kwiatowych. Są nieodporne na wilgoć, lecz przy odpowiedniej konserwacji mogą nam służyć przez wiele lat. Alternatywą mogą być meble wykonane z technorattanu, tworzywa sztucznego imitującego rattan. Takie meble bez obaw mogą być pozostawione na deszczu.

Artykuł jest propozycją dla portalu ogrodniczego www.ogrodowo.pl 

zrodlo pochodzenia artykulu:www.artelis.pl

Planujemy przydomowy warzywniak

      

    Planujemy przydomowy warzywniak

Tomasz Galicki


  Jeżeli doceniamy smak świeżych warzyw i owoców ze sprawdzonego źródła i tak zwanej ekologicznej uprawy, warto pomyśleć o założeniu własnego ogródka warzywnego. 

Nie trzeba w tym celu poświęcać ogromnego terenu, oczywiście jeżeli zamierzamy wykorzystywać zebrane plony tylko na potrzeby własnego gospodarstwa. Nikogo nie trzeba chyba przekonywać, że pomidory czy ogórki działkowe smakują i pachną o wiele lepiej niż te zakupione w hipermarketach. Aby jednak móc cieszyć się zaletami własnego ogródka warzywnego warto już dzisiaj przemyśleć niektóre aspekty z nim związane.

Pierwszą rzeczą jaką musimy sobie zaplanować to jaki obszar chcemy przeznaczyć na stworzenie przydomowego warzywniaka. Od tego będzie zależał głównie charakter naszej uprawy. Kiedy uzmysłowimy sobie jaka część ogrodu stanie się ogródkiem warzywnym możemy przejść do kolejnego etapu, którym jest wybór warzyw jakie będziemy w nim hodować. Najczęściej uprawiane na naszej szerokości geograficznej są takie warzywa jak; pomidory, ogórki, ziemniaki, marchew, pietruszka czy inne warzywa naciowe.

Jeżeli naszym celem jest uprawa tego typu warzyw nasze przygotowania powinny zostać poprzedzone zdobyciem odrobiny wiedzy w temacie ogrodnictwa.

Jeżeli chcemy założyć plantację pomidorów powinniśmy znaleźć miejsce które jest w miarę osłonięte i dobrze nasłonecznione. Najładniejszych plonów spodziewać się możemy na glebach przepuszczalnych i ciepłych oraz bogatych w próchnicę. Aby cieszyć się obfitymi plonami, przed posadzeniem pomidorów glebę tą należy dobrze i głęboko przekopać, równomiernie rozkładając obornik lub kompost. Pomidory uprawia się z tak zwanej rozsady, której produkcje powinniśmy rozpocząć już w lutym. Proces ten rozpoczynamy w tzw., kiełkowniku, skąd dopiero po około 3 tygodniach przesadzamy sadzonki do doniczek. Kiedy przejdą ostatnie przymrozki, nasze sadzonki pomidorów możemy przesadzić do gruntu. W zależności od odmiany pomidora będzie zależała jego dalsza uprawa. Zbiorów możemy się spodziewać na przełomie lipca i sierpnia.

Jeżeli w naszym przydomowym ogródku chcemy oprócz pomidorów uprawiać ogórki musimy pamiętać przede wszystkim o odpowiednim dobraniu dla nich stanowiska. Ogórki będą najlepiej rosły jeżeli wybierzemy dla nich stanowisko niezacienione, o glebie przepuszczalnej i dobrze nagrzewającej się. Zbyt mała ilość słońca spowoduje bowiem znaczne obniżenie plonu, a zbyt niska temperatura gleby istotnie opóźni wschody bądź w najgorszym przypadku zniszczy wschodzące siewki.

Ogórki możemy wysiewać na dwa sposoby. Jednym z nich jest wysiew wprost do gruntu. Aby nasze plony wzeszły powinniśmy to zrobić pod koniec pierwszej dekady maja, gdy temperatura sięga już około 15° C.

Drugim sposobem jest wysiew doniczkowy. Będziemy wtedy mogli przeczekać czas wysiewu. Siewki z doniczek wysadzamy nawet trzy tygodnie później, już po ustabilizowaniu się wiosennych temperatur. Ogórki wysiewamy na głębokość 1,5 do 3 cm, w rzędach, po dwa, trzy nasiona, oddalone od siebie 15 do 20 cm.

T.G.

zrodlo pochodzenia artykulu:wwwartelis.pl

                         

Warzywny ogród - ostatni dzwonek

                                          

Warzywny ogród - ostatni dzwonek

Ola Kowalska   

   Nigdy nie jest za wcześnie, by zacząć planować swój warzywny ogródek, którego plonami będziemy cieszyć się latem. Wręcz wskazane jest, by pomyśleć o nim zimą – w styczniu pojawiają się w sklepach pierwsze nasiona, a do końca lutego mamy już pełen wybór.

Nigdy nie jest za wcześnie, by zacząć planować swój warzywny ogródek, którego plonami będziemy cieszyć się latem. Wręcz wskazane jest, by pomyśleć o nim zimą – w styczniu pojawiają się w sklepach pierwsze nasiona, a do końca lutego mamy już pełen wybór. Jeśli planujemy uszczęśliwić naszą rodzinę świeżą marchewką czy pietruszką prosto z ogródka tego lata, warto w porę przemyśleć sprawę, zakupić nasiona i nie czekać do momentu, gdy w sklepach zostaną już tylko puste półki. Nie pozwólmy, by zaskoczyła nas wiosna i czas na przesadzenie roślinek z doniczek do ogrodu minie.
Co więc należy uczynić, by nasz ogródek warzywny powstawał w dobrym czasie i z głową? Po pierwsze, przemyślmy, co tak naprawdę chcemy posadzić i gdzie. Oczywiście, osoba posiadająca ogromną przestrzeń do dyspozycji w tym celu będzie miała bardziej skomplikowaną sytuację i więcej elementów do przemyślenia niż posiadacz małego mieszkania i niewielkiej działki. Przestrzeń nie jest jednak czynnikiem, który ogranicza całkowicie nasze pole manewru, są bowiem rośliny, których posadzenie w donicy na zamkniętym balkonie jest jak najbardziej wystarczające.
Po drugie, warto wziąć pod uwagę klimat, w którym żyjemy. Umiarkowany klimat, z tendencją do chłodniejszych dni skłania nas do wybierania roślin bardziej odpornych na chłód jak ziemniaki, marchewka, fasola czy też sałata. W tym miejscu można też zadać sobie pytanie, ile czasu będziemy w stanie poświęcić na pielęgnację tychże warzyw. Jeśli nasza praca wymaga od nas częstych wyjazdów lub najzwyczajniej marzy nam się w letnie weekendowe (i nie tylko) dni błogie nicnierobienie, nie decydujmy się od razu na wielką przestrzeń zagospodarowaną przez wszelkie możliwe warzywa lubiące nasz klimat. Sprawdźmy się w tym roku na mniejszym terenie – kto wie, może pielenie ogródka spodoba nam się na tyle, że w przyszłym roku zdecydujemy się na prawdziwą plantację?
Po trzecie, zaopatrzmy się w nasiona i dowiedzmy się dokładnie, kiedy jest najlepszy czas na ich sadzenie i przesadzenie. Potrzebne nam informacje powinny znaleźć się na opakowaniu z nasionami. Przykładowo, jeśli roślina potrzebuje dwóch tygodni, zanim zacznie kiełkować, do tego czterech do sześciu tygodni, zanim może zostać przesadzona z donicy, a ostatnie spodziewane przymrozki mogą wystąpić pod koniec kwietnia, to za sadzenie nasion w domu powinniśmy się zabrać już w marcu.
Po czwarte, zadbajmy o najkorzystniejsze miejsce do początkowego wzrostu roślinom. Ten etap jest niemal tak istotny dla rozwoju roślin, jak pierwsze kilka miesięcy życia dziecka. Dobre miejsce dla roślin to punkt niemal najistotniejszy w tej pierwszej fazie, a za takie miejsce uznawany jest nasłoneczniony parapet po zachodniej czy południowej stronie. Jeśli nie dysponujemy takim oknem, możemy pomyśleć o tym, by w naszym domu znalazła się mała szklarnia. Mała domowa szklarnia może obejmować tylko kilka półek w domu lub też rozszerzać się na cały stół przykryty folią – w obu przypadkach rośliny trzeba dogrzewać lampką, zapewniać im ciepło do szybkiego wzrostu.
Wreszcie, ostatni krok, przed wkopaniem sadzonek w ogrodową czy działkową ziemię wskazane jest rozplanowanie tego, gdzie rośliny się znajdą, w jakim będą towarzystwie. Każda roślina ma swoje wymogi co do przestrzeni, podlewania, a nawet towarzystwa – niektóre rośliny lubią trzymać się razem, a niektóre wręcz potrzebują się izolować. Pamiętajmy także o tym, że sadzonki danej rośliny nie muszą się grupować, jeśli zatem mamy kilka sadzonek pomidorów można jest spokojnie porozsadzać po całym ogrodzie, przeplatając je innymi warzywami. Taki sposób sadzenia może być nie lada barierą dla szkodników.

Altany ogrodowe

zrodlo pochodzenia artykulu:wwwartelis.pl

                                         

Jak z głową wybierać nasiona do ogródka warzywnego?

                                      

Jak z głową wybierać nasiona do ogródka warzywnego?

Beata Bonnet 


Powstrzymywanie się od kupowania nasion lub kupowanie w nadmiarze, związane jest zwykle z brakiem podstawowych wyliczeń, ale również z nieprawidłowym oszacowaniem co warto , a co nie warto. Ten artykuł pomoże dokonać wyboru. 

Jeśli masz plan, że zakładasz w tym roku ogród warzywny, a nie policzysz dokładnie jaką powierzchnię przeznaczysz na poszczególne warzywa, to nie wiadomo ile kupić opakowań, której odmiany.
Aby dobrze zaplanować zakupy na początek trzeba zaplanować ile poszczególnych gatunków i odmian zmieści się w twoim ogrodzie. Jak przebrniesz przez tę część, to ilości nasion, nawozów i pracy będą łatwiejsze do określenia.
1. Test kiełkowania nasion ubiegłorocznych.
Zanim zdecydujesz się na kupno nowych nasion może się okazać, że sporo ubiegłorocznych zakupów jest jeszcze jak najbardziej do wykorzystania w tym roku.
2. Ile masz miejsca naprawdę nasłonecznionego?
Większość warzyw uwielbia dużą ilość słońca, ale są też takie, które dobrze rosną w półcieniu np. większość sałat. Taka analiza pozwoli dopasować gatunki warzyw do warunków jakie panują w ogrodzie.
3. Jak zaplanować przestrzeń i które warzywa wybrać?
Zrób listę warzyw, bez których nie możesz żyć. Z tej listy wykreśl wszystkie, które możesz kupić latem z dobrego źródła i w dobrej cenie.
Te warzywa, które zostaną na liście są wybrańcami do twojego ogrodu. Nie zapomnij dodać pomidorów i ziół, które dobrze jest mieć pod ręką przez cały rok. Listę możesz jeszcze zmodyfikować dorzucając to, co lubisz jeść w dużych ilościach.
Jeśli na liście znalazły się warzywa, które jesz raz lub 2 razy w miesiącu, to ich raczej nie warto zapraszać do ogrodu. Jak często jesz selera lub kapustę? Jeśli rzadko, to po co „marnować” na nie najlepsze – słoneczne miejsce w ogrodzie? Jeśli lubisz czasem zjeść buraczki, nie znaczy że masz od razu przeznaczać na nie w ogrodzie cały rządek.
Są zapewne takie warzywa, które lubisz, a których cena jest dosyć wysoka lub nie można ich wcale dostać w najbliższym sklepie np. rukola czy szczególne odmiany pomidorów – takie zawsze warto dorzucić na listę.
4. Jak już masz swoją listę warzyw “godnych” twojego ogrodu, kolejnym krokiem jest zastanowienie się, które z nich naprawdę warto uprawiać z nasion?
Z nasion warto na pewno uprawiać te, które rosną lepiej nie przesadzane czyli ogórki, fasola, groszek, cukinia, dynia, buraczki, marchewka, jarmuż, koperek, bazylia, melony.
W przypadku tych, które dobrze znoszą przesadzanie jak pomidory i papryka, zadaj sobie pytanie ile roślin naprawdę będziesz potrzebować. Czasem może lepiej jest kupić gotową jedną lub dwie sadzonki, niż kupować całe opakowanie nasion.
Warto założyć swój własny ogród warzywny, bo wtedy naprawdę wiesz co jesz.

Więcej ciekawych artykułów na tematy związane z ogrodem znajdziesz na www. NastrojowyOgrod.pl

zrudlopochodzenia artykulu:wwwartelis.pl

Miód

BURSZTYNOWA SŁODYCZ        Miód może przetrwać tysiące lat i da się zjeść, jak ten znaleziony w grobowcu jednego z faraonów. Miodem słodzili i leczyli wielcy lekarze: Hipokrates, Awicenna i Paracelsus. Ma tyle smaków i właściwości, ile jest roślin z których pszczoły zbierają nektar kwiatowy, pyłki i spadź. Różnice w działaniu nie są bardzo duże, ale warto nauczyć się korzystać z dobrodziejstw różnych miodów i wiedzieć, kiedy sięgnąć po gryczany, wrzosowy czy akacjowy.

Czy znasz właściwości lecznicze miodu pszczelego?
Jeśli jeszcze nie wiesz o tym, że miód ma wiele właściwości leczniczych, zapoznaj się z artykułem a sam się przekonasz jak ważnym elementem diety jest miód!

Miód pszczeli jest podstawowym produktem pracy pszczół. Jego skład to w przewadze cukry proste: glukoza i fruktoza ok. 75%, woda – wg normy dopuszcza się jej 23 % w miodzie wrzosowym, 20 % w pozostałych. W znacznie mniejszych ilościach występują biopierwiastki (potas fosfor, magnez, wapń, w mniejszej ilości żelazo siarka), flawonoidy – naturalne kwasy organiczne, olejki eteryczne, witaminy (głównie z grupy B, wit C) i wiele innych skomplikowanych substancji, które w sumie składają się na właściwości miodu. Bardzo ważną rolę pełnią enzymy dodawane przez pszczoły w trakcie procesu powstawania miodu, to one w większości decydują o właściwościach przeciw zapalnych i przeciw drobnoustrojowych.
Miód działa wzmacniająco na układ odpornościowy organizmu, działa korzystnie na serce, wątrobę, układ pokarmowy. Wszystkim znane jest jego wykrztuśne i przeciwzapalne działanie w schorzeniach układu oddechowego.
Miód to wyjątkowy produkt, stosowany na co dzień pozwala uchronić nas przed wieloma dolegliwościami. W czasie choroby w zwiększonych dawkach potrafi skutecznie wspomagać leczenie.
Miód zwiększa siłę skurczu i wydolność serca, obniża ciśnienie krwi, oraz działa przeciw arytmicznie. Rozszerza również naczynia wieńcowe, oraz poprawia krążenie.
Miód jest z powodzeniem stosowany przy arytmii serca. W tym przypadku podaje się ok 100-200g miodu dziennie – oczywiście w kilku mniejszych porcjach.
Systematyczne spożywanie miodu pozwala zmniejszyć miażdżycę, oraz łagodzi dusznicę bolesną.
Miód posiada łagodne działanie uspokajające, łagodzące napięcie nerwowe.
Warto stosować miód przy wyczerpaniu psychicznym, oraz zmęczeniu pracą umysłową, oraz jako wspomagające leczenie schizofrenii, nerwic, oraz depresji.
Tradycyjnie miód jest używany w leczeniu wszelkiego typu przeziębień. Są to m. in. kaszel, chrypka, bóle gardła, stany zapalne gardła, zapalenie oskrzeli.
Miód posiada działanie wykrztuśne, zmniejsza ból gardła i głowy.
Miód normalizuje pracę żołądka, jak również wątroby. Można go stosować wspomagająco we wrzodach żołądka i dwunastnicy. Regularne przyjmowanie miodu pozwala wyeliminować zgagę. Podczas biegunek, lub zaparć warto stosować miód, który unormuje pracę jelit.
W dermatologii miód ma zastosowanie podczas leczenia ran po oparzeniach czy zabiegach chirurgicznych. Stosuje się go także na owrzodzenia cukrzycowe oraz odleżyny. Miód można z powodzeniem stosować na niektóre schorzenia alergiczne skóry. Najlepszą metodą na popękane usta jest posmarowanie ich miodem.
W sprzedaży są dostępne następujące miody:Miód wrzosowy
Miód rzepakowy
Miód lipowy
Miód kremowy
Miód akacjowy
Miód gryczany
Miód wielokwiatowy
Miód nie jest zarejestrowany jako lek – formalnie jest traktowany jako substancja spożywcza, ale faktycznie jest lekiem. W przypadku spożywania miodu jako substancji leczniczej zaleca się taki miód, który gwarantuje efekt leczniczy. Najlepiej zakupić go bezpośrednio od znajomego pszczelarza.
–
Stopka
Adresy indywidualnych pszczelarzy można uzyskać w każdym większym mieście, w siedzibach związku pszczelarzy. Ja polecam miód z pasieki Dutkowiak dostępny w Wasz Sklep Zdrowa Tradycyjna i Ekologiczna Żywność ul. Koszykowa 20 Warszawa. Dostępny również przez Internet na stronie http://www.waszsklep.com.pl
Katarzyna Dziczek
Wasz Sklep Zdrowa Tradycyjna i Ekologiczna Żywność
ul. Koszykowa 20 Warszawa
http://www.waszsklep.com.pl
sklep@waszsklep.com.pl
Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl – Twojego źródła artykułów do przedruku.

Mleczko, pyłek i propolis - czyli o superpokarmach pszczelich

    

Mleczko, pyłek i propolis - czyli o superpokarmach pszczelich
              
                         Anna Kacperska
Produkty pszczele są jednymi z najbardziej zdrowych pokarmów, jakie odkrył człowiek. Okazuje się, że nie tylko miód ma pozytywne właściwości zdrowotne!

• Komentuj
• Wyślij do znajomego
• Drukuj artykuł
• Wersja do łatwego czytania
• Dodaj do ulubionych

Polecana strona

http://www.ithink.pl/artykuly/styl-zycia/zdrowi…

Twoje imię i nazwisko
Twój e-mail
E-mail znajomego
Dodatkowa wiadomość
(odnośnik do strony będzie włączony do wiadomości)

Wypełnij zaznaczone pola!

Pszczoły, przy produkcji miodu, wytwarzają pewne produkty uboczne, które mają wyjątkowe działanie lecznicze. Należą do nich mleczko pszczele, pyłek pszczeli oraz propolis, czyli tzw. kit pszczeli.

Jeśli zaczynasz zastanawiać się, w jaki sposób można opóźnić procesy starzenia, to zaopatrz się w naturalną substancję odmładzającą - MLECZKO PSZCZELE. Czy zastanawiałeś się kiedyś dlaczego królowa pszczół żyje około 40 razy dłuzej niż pszczoły robotnice? Odpowiedź jest bardzo prosta - królowa pszczół odżywia się wyłącznie mleczkiem pszczelim. Produkt ten zaiwera mnóstwo składników wywołujących przypływ energii i jednoczesnie redukujących stres.

Naukowcy odkryli, że w mleczku pszczelim znajduje się antybiotyk, w 25% tak silny jak penicylina, ale nie powodujący skutków ubocznych! (skutkami ubocznymi przyjmowania penicyliny moga być wstrząs anafilaktyczny, przyspieszenie tętna, zaburzenia swiadomości i inne). Potwierdzono także, że mleczko powstrzymuje rozmnażanie pasożytów przewodu pokarmowego i bakterii, które powodują problemy skórne (wypryski). Mleczko pszczele mozna również zalecić dla osób obciążonych nadmiernym wysiłkiem fizycznym i umysłowym, studentom, ale także parom, planującym posiadanie potomstwa. To naprawdę działa!

PYŁEK PSZCZELI to jeden z najlepszych, naturalnych produktów leczniczych. Wyglądem przypomina złoty proszek. Substancja ta jest zbierana z kwitnących roślin przez pszczoły i przetwarzana. Pyłek pszczeli to prawdziwy magazyn składników odzywczych. Spożywając pyłek mozemy sobie pomóc przy alergiach (szczególnie zapalenie zatok oraz katar sienny) i stanach zapalnych. Pyłek pszczeli daje bardzo dobre efekty lecznicze przy niedożywieniu (niedoborach pokarmowych) oraz przy leczeniu przerostu prostaty.

Jeśli w czasie spaceru, zauważyłeś pszczoły fruwające między drzewami w ogrodach, to może nie zdajesz sobie sprawy, ale obserwowałeś proces produkcji kitu pszczelego, czyli PROPOLISU. Propolis powstaje z żywic zbieranych z pąków kwiatów, kory drzew iglatych i topoli. Pszczoły używają propolisu do sterylizacji i uszczelniania ula oraz balsamowania zabitych owadów, wchodzących na terne ula. Proces ten zapobiega rozładowi tych owadów.

Propolis ma specjalne właściwości zdrowotne. Wspaniale zwiększa odporność poprzez powstrzymywanie rozmnażania szkodliwych bakterii w naszym organizmie. Jednocześnie pomaga w rozwoju dobrej flory bakteryjnej! Ze wzgledu na swoje właściwości przeciwgrzybicze, przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, możemy wykorzystać propolis w leczeniu opryszczki, trądziku, pozostałych chorób skóry, a nawet ...... zapalenia stawów.


zrudlo pochodzenia artykulu:

Świat pszczół i jego dary

             

Świat pszczół i jego dary 

    
      Autor: formdream

Przez wielu nazywana królową owadów – pszczoła miodna, rzetelna pracownica, nigdy nieustająca, skutecznie dążąca do wyznaczonego sobie celu. Możemy śmiało powiedzieć, iż to dzięki niej otrzymujemy niepowtarzalny dar natury, unikalny i nieoceniony w postaci miodu i wosku.
W okresie zapylania podstawowym zadaniem pszczoły jest zbieranie pyłków kwiatowych oraz nektarów, podczas tychże codziennych „pszczelich” czynności dochodzi to zapylania kwiatów. W tan prosty sposób miododajki dostarczają pszczołom podstawowego surowca do produkcji miodu, a same w zamian mogą zrodzić owoc życia. Pszczoła miodna to taka niesamowita darczyni, swą mozolną pracą obdarowuje zarówno naturę jak i nas samych. Praktycznie każdy z nas na własnej skórze doświadczył cudownego działania miodu pszczelego, ale także wielu pozytywnych aspektów z innych produktów pszczelich. Propolis, mleczko pszczele, pierzgi (pokarm pszczeli), pyłek kwiatowy, wosk pszczeli, już wspomniany miód pszczeli, co ciekawe i jad pszczeli to podstawowe dzieła pszczele, które z każdym rokiem zyskują na wartości w oczach tych, którzy mieli przyjemność doświadczyć ich działania, ale także świata farmaceutycznego oraz kosmetycznego.
Na bazie tychże wyjątkowych naturalnych komponentów, wytwarza się lecznicze maści (doskonałe na trudno gojące się rany), a także środki odkażające oraz wzmacniające (stosowane podczas rekonwalescencji). Produkty kosmetyczne produkowane z „pszczelich cudów” doskonale regenerują skórę, odbudowują oraz wzmacniają strukturę włosa 


Tekst pochodzi ze strony <a href="http://www.shout.pl">Shout.pl - Artykuły do przedruku</a>

Hodowla pszczół - co i jak?

                      


                                                

Hodowla pszczół - co i jak?

Piotr Gierula  


Pszczelarstwo na naszej ziemi ma bardzo długie tradycje, począwszy od bartnictwa, wytwarzania słowiańskich miodów pitnych, po wybitnych pszczelarzy sławnych na skale światową jak ojciec polskiego pszczelarstwa Jan Dzierżoń, który pierwszy na świecie odkrył partenogenezę u pszczół, na obecnych pszczelarzach kończąc.

Pszczelarstwo jest przedsięwzięciem, którego najważniejszym zamysłem jest hodowla pszczół. Jest ona realizowana w tak zwanych pasiekach, które składają się z poszczególnych uli. Zważywszy na rodzaj gospodarki pasiecznej wyodrębnia się przede wszystkim pasieki stacjonarne i pasieki wędrowne. Jak samo to pojęcie wskazuje, te pierwsze znajdują się ciągle w jednym położeniu, a drugie są transportowane w zależności od okresu przychylnego hodowli.

U zarania rozwoju pszczelarstwa uważano, że pszczoły efektywniej zbierają pyłek kwiatowy i generalnie, lepiej im się żyje w lokalizacjach usytuowanych wysoko. Stąd też pierwsze ule były dokładnie w ten sposób montowane. W raz z upływem czasu jednak tendencje te się odmieniły i dzisiejsza hodowla pszczół opiera się na ulach usytuowanych na ziemi. Najlepsze miejsca do uskuteczniania tego typu działalności to te, które są spokojne oraz mają w pobliżu dostęp do wody.

Na przełomie wieku dziewiętnastego i dwudziestego wprowadzono do uli tak zwane ruchome ramki, które pozwalały wyciągać plastry z miodem bez uszkodzenia gniazda. W siedemnastym wieku z kolei pyłek pszczeli był składowany w ulach, które jednocześnie były atrakcyjnymi ozdobami gospodarstw, w których stała pasieka, pszczoły były obecne non stop a przyozdobione ule dawały wspaniały klimat ówczesnej wsi.

Do dziś utrzymało się mnóstwo tego rodzaju modeli, które były bogato zdobione malowidłami lub płaskorzeźbami. Jak zatem widać, pszczelarstwo ma nad wyraz absorbującą i wieloaspektową historię, toteż warto o niej nie zapominać wtenczas, gdy będziemy konsumować miód wytworzony przez pszczoły lub produkty spożywcze przyrządzone na bazie jego właściwości. Dobrze jest się tym również zainteresować na własną rękę.

Pszczelarstwo ule pyłek pszczeli


zrodlo pochdzenia artykulu:wwwartelis.pl

Pszczoły ach te pszczoły

                        
Pszczoły ach te pszczoły

        

TomekMiodek  

Jaką funkcję spełnia truteń w ulu? Truteń jest niezdolny do zdobywania pożywienia w sposób samodzielny. Nie wykonuje żadnych prac, które umożliwiają bytowanie rodziny oprócz funkcji rozrodczych, do których ogranicza się jego rola. Jest pozbawiony żądła, nie ma gruczołów woskowych i koszyczków do gromadzenia pyłku, a gruczoły ślinowe i żuwaczkowe, które posiada są słabo rozwinięte, gardzielowe natomiast są prawie w zupełnym zanikłe. Po co więc w ulu tak wiele trutni? Czy ich liczba ma jakiś wpływ na matki pszczele?
Często zdarza się, że liczbę trutni w pasiekach ogranicza się, bo ich wychowanie i wyżywienie pochłania duże ilości pokarmu, a ich niewielka ilość wystarcza do zapłodnienia matek. Ale naukowo stwierdzono jednak, ze prawie zupełny ich brak może przyczynić się do pogorszenia prac w ulu. Lepiej jest więc, gdy ich liczba jest optymalna. I jest tak, bez względu na rasę czy linię pszczół. Proces zapładniania królowych przez trutnie jest także zawsze taki sam, czy to będzie matka pszczela Buckfast czy jakakolwiek inna.



Autor – Tomek Miodek. Znajdź więcej artykułów o pszczołach na http://www.tomekmiodek.pl/
zrodlo pochodzenia artykulu:wwwartelis.pl

Ogród, pszczoły, człowiek.

                                  
                            

Ogród, pszczoły, człowiek.

Piotr Stryjczak  

Wielkimi krokami zbliża się wiosna, w powietrzu wyczuwa się już jej zapach, z zimowego głębokiego snu zaczynają budzić się nie tylko rośliny, w raz z nimi budzą się też owady. Z pośród ogromnej ilości gatunków owadów jakie żyją na naszej ziemskiej planecie są pszczoły. 

Jeśli leży nam na sercu dobro środowiska naturalnego a chyba każdemu powinno na tym zależeć, właśnie o te owady powinniśmy w szczególny sposób zadbać aby nie dopuścić do ich wyginięcia. Każdy człowiek spotykając na swojej drodze nawet pojedynczą pszczółkę nie powinien z nią walczyć, lecz chronić ją, powinien zadbać o to by cało i zdrowo mogła wrócić do swojego domu rodzinnego jakim dla niej jest ul. Człowiek na wielkich plantacjach w czasie produkcji roślinnej, w sadach drzew owocowych, w ogrodach, ogródkach, czy na działkach ogrodniczych walcząc ze szkodnikami, stosuje owadobójcze środki ochrony roślin, to człowiek zapomina o tym, że należy przestrzegać okresów prewencji dla pszczół lub całkowicie ich nie przestrzega a w końcowym efekcie bezmyślnego działania człowieka giną pszczoły. Bezmyślnie niszcząc szkodniki przy okazji niszczy całe kolonie bardzo pożytecznych owadów i to nie tylko pszczół. Z roku na rok na kuli ziemskiej populacja pszczół zmniejsza się w zatrważającym tempie, istnieje hipoteza, że jeśli na naszej planecie całkowicie wyginą pszczoły, wtedy człowiekowi zostanie tylko cztery lata życia. Całkowita zagłada pszczół może doprowadzić do wyginięcia 75 procent roślin na ziemi, a także do znaczącego spadku produkcji żywności pochodzenia roślinnego. Jeżeli dojdzie do całkowitego wyginięcia pszczół wtedy na kuli ziemskiej zapanuje głód. Pszczoły żyją i mogą przetrwać tylko w trwałych społecznościach, w rodzinie jaką dla nich jest rój, natomiast pojedynczo są nie zdolne do życia. Społeczeństwo pszczele (rój) składa się z jednej unasienionej matki, kilkudziesięciu tysięcy pszczół robotnic, pewnej liczby trutni a także rozwijającego się w komórkach czerwiu.

Czerw: To pszczoły we wszystkich stadiach rozwoju od jajeczka do poczwarki. Rozróżnia się czerw niezasklepiony - otwarty, wczesne stadium rozwoju oraz zasklepiony - kryty, późniejsze stadium rozwoju.

Matka pszczela: Jest jedną z dwóch postaci samiczych w roju pszczół, rozwija się z jaja zapłodnionego i jest przez całe życie karmiona mleczkiem pszczelim, dzięki czemu rozwija się u niej w pełni układ rozrodczy i w konsekwencji zdolność do kopulacji i rozmnażania. Matka pszczela kopuluje tylko raz w życiu, w czasie lotu godowego, z około 8 do 10 trutniami i cały zapas nasienia przechowuje w zbiorniczku nasiennym. Może czerwić (składać jaja) przez około 5 lat. Matka pszczela wytwarza substancję mateczną, która decyduje o prawidłowym funkcjonowaniu roju. Do zadań matki pszczelej należy składanie jak największej ilości jaj, natomiast nie troszczy się ona zupełnie o wychów i wyżywienie potomstwa. W rodzinie pszczelej jest tylko jedna matka, lecz sporadycznie na krótko mogą być dwie lub więcej.

Pszczoły robotnice: Drugą postacią samiczą jest pszczoła robotnica o uwstecznionych narządach rozrodczych, czyli nie posiadająca zdolności rozmnażania się, jedynie sporadycznie w szczególnych okolicznościach może składać jaja nie zapłodnione. Pszczoła robotnica dzięki swojej budowie anatomicznej jest zdolna do wykonywania wszystkich czynności w ulu. Sprzątania, karmienia czerwiu i matki, budowania plastrów, zbierania nektaru, pyłku i kitu, wentylowania ula, obrony rodziny a także gromadzeniem zapasów, z których korzysta i żyje cała pszczela rodzina. W wielkim stopniu zależy od pszczoły robotnicy przeżycie i przetrwanie rodziny pszczelej. Z całej rodziny pszczoła robotnica jest najbardziej narażona na czynniki zewnętrzne które mogą ją zabić, gdyż musi ona dokonywać dalekich oblotów w celu poszukiwania zbierania i gromadzenia nektaru i pyłu kwiatowego. Długość życia pszczoły robotnicy zależy od pory roku w jakiej wygryza się ona z komórki. Wygryzające się z komórki wiosną i latem żyją przeciętnie około 35 dni, a przy wytężonej pracy w czasie lata często żyją nie dłużej niż 4 tygodnie, natomiast wygryzające się jesienią mogą przeżyć około 8 miesięcy.

Trutnie: Są nimi samce zwane trutniami, rozwijają się z jaj niezapłodnionych. W wieku 2 do 3 tygodni osiągają dojrzałość płciową i wylatują na lot godowy, gdzie w powietrzu około 30 metrów nad ziemią kopulują z matką pszczelą, po czym giną. W normalnej rodzinie pszczelej jest około 2 tysięcy trutni. Pojawiają się wiosną a w końcu lata te które nie zginęły w czasie lotów godowych są usuwane z ula.

Tak pożyteczne owady których ich życie w dużej mierze zależy od nas samych wytwarzają wiele pożytecznych substancji, czy nawet gotowych produktów:

Miód pszczeli: W pełni naturalny produkt wytwarzany przez pszczoły robotnice z nektaru kwiatowego i spadzi, wzbogacony wydzielinami gruczołów gardzielowych pszczół. Miód pszczeli jest wonnym roztworem różnych substancji organicznych i mineralnych. Przewaga nektarów z jakich powstał miód pszczeli decyduje o jego odmienności, np.: lipowy, akacjowy, rzepakowy, gryczany. Miód pszczeli jest produktem spożywczym o wysokiej wartości energetycznej (zawiera do 80% fruktozy). Oprócz walorów smakowych, zapachowych i dietetycznych (łatwo przyswajalny) ma właściwości bakteriobójcze i bakteriostatyczne. Znajduje również zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym.

Kit pszczeli - propolis: Lepka aromatyczna substancja o barwie szaro-zielonkawej lub brunatnej, znoszona przez pszczoły z pączków drzew i innych roślin, liści i nacieków żywicznych. Kit pszczeli jest wykorzystywany przez pszczoły do powlekania ścian ula, zasklepiania wąskich szczelin, konserwacji pierzgi, polerowania komórek, stanowi barierę biologiczną, przeciwdziałającą rozwijaniu się mikroorganizmów. Kit pszczeli ma znaczenie w lecznictwie, może być używany do wyrobu maści ogrodniczej, różnego rodzaju delikatnych politur, lakierów.

Mleczko pszczele: Jest to galaretowata, biało-żółta wydzielina gruczołów gardzielowych pszczół robotnic. Charakteryzuje się bogatym składem chemicznym, ma duże wartości odżywcze. Mleczko pszczele jest pokarmem larw pszczelich i trutowych we wczesnym stadium rozwoju, a matek pszczelich w ciągu całego ich życia. Mleczko pszczele jest używane do celów leczniczych i kosmetycznych.

Pierzga: Jest nią surowiec naturalny, pyłek kwiatowy zakonserwowany miodem lup nektarem oraz śliną pszczół, jest składany do komórek plastra pszczelego, odżywiają się nią głównie pszczoły robotnice produkujące mleczko pszczele (tzw. karmicielki) a także w minimalnym stopniu pszczoły produkujące wosk (tzw. woszczarki).

Jad pszczeli: Jest to ciecz bezbarwna o słabym charakterystycznym zapachu i kwaśnogożkim smaku, wytwarzana przez gruczoły jadowe pszczoły, połączony z aparatem żądłowym, narządem obrony lub napaści. Wprowadzenie jadu pszczelego do organizmu ludzkiego wywołuje objawy miejscowego lub niekiedy ogólnego zatrucia – ból, pieczenie, opuchliznę, niekiedy spadek ciśnienia krwi, mdłości, omdlenie. Jad pszczeli jest wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym do produkcji leków przeciwreumatycznych.

Wosk: Jest to wydzielina gruczołów woskowych pszczół robotnic, służy pszczołom do budowania plastrów i mateczników oraz do zasklepiania plastrów z miodem i zapasami pokarmowymi. Wosk wykorzystywany jest w przemyśle farmaceutycznym, garbarskim, farbiarskim, mydlarskim.

A oto surowce naturalne jakie są niezbędne i bardzo przydatne w życiu pszczół:

Spadź: Jest to surowiec naturalny, sok roślinny wydalany przez mszyce i czerwce, wzbogacony w wielocukry spadający na liście i gałęzie drzew, spotykany najczęściej na jodle, świerku, lipie, klonie, jaworze, modrzewiu, i śliwie. Spadź pobierana jest przez pszczoły wyłącznie w ciepłe i parne dni i przerabiana na miód spadziowy, który ma bogatszy skład chemiczny od innych miodów.

Nektar kwiatowy: Jest to surowiec naturalny, słodka ciecz, wydzielana przez nektarniki kwiatów. Nektar kwiatowy jest roztworem wodnym glukozy, fruktozy i sacharozy, zawiera również niewielkie ilości soli mineralnych, barwników, olejków eterycznych. Składniki nektaru kwiatowego decydują o składzie chemicznym miodu. O atrakcyjności nektaru kwiatowego dla pszczół decyduje zawartość w nim cukru. Pszczoły robotnice najchętniej zbierają nektar kwiatowy, który zawiera 50% cukru, pszczoły nie zbierają w ogóle nektaru kwiatowego, który zawiera poniżej 5% cukru.

Pyłek kwiatowy: Jest surowcem naturalnym, zbieranym przez pszczoły robotnice głownie z roślin owadopylnych i przenoszony przez nie do ula w postaci zbitych ziaren umiejscowionych na ostatniej parze odnóży w zagłębieniu goleni (koszyczkach) Pyłek kwiatowy jest surowcem do produkcji mleczka pszczelego. Spożywany przez pszczoły w postaci pierzgi, stanowi dla nich podstawowe źródło pożywienia białkowego.

Produkty niezbędne do pielęgnacji pszczół:

Syta: Jest to wodny roztwór miodu, służący do podkarmiania pobudzającego pszczół. Syta rzadka - 1 część miodu na 1 część wody, syta gęsta 2 części miodu na 1 część wody.

Syrop: Jest wodnym roztworem cukru buraczanego, podawany pszczołom jako pokarm. Do podkarmiania pobudzającego, awaryjnego stosuje się syrop rzadki - 1 kg cukru na 2 litry wody. Do uzupełnienia zapasów na zimę stosuje się syrop gęsty - 2 kg cukru na 1 litr wody. Pobierany syrop pszczoły robotnice przerabiają podobnie jak nektar kwiatowy i zagęszczają go do konsystencji miodu.

Jak widzimy pszczoły nie tylko wytwarzają pyszny i zdrowy miód ale przy okazji pomagają rozmnażać się wielu gatunkom roślin. Ten artykuł ma również przypomnieć człowiekowi jakim ważnym i pożytecznym dla niego samego jest ten mały owad. Gdy pszczoły wyginą na kuli ziemskiej zapanuje głód. Człowieku czas najwyższy się obudzić aby nie dopuścić do ich całkowitego wyginięcia.

Zaprszam na stronę:

http://www.ogrodowypomysl.blogspot.com/
http://szczupaksandacz.blogspot.com
Piotr S.

zrodlo pochodzenia artykulu:wwwartelis.pl

Dlaczego giną pszczoły?

                                           

Dlaczego giną pszczoły?

robert potoczny

Bez przesady można powiedzieć, że od pszczół zależy życie na ziemi. To one zapylają znaczną część roślin, które spożywamy. A w naszej szerokości geograficznej rośliny owadopylne stanowią około 78% gatunków. 

Pszczoły są odpowiedzialne także za istnienie bioróżnorodności w przyrodzie. Poprzez zapylanie, przedłużają ciągłość gatunków roślin. Ważna jest też plonotwórcza rola pszczół, gdyż zapylanie kwiatów jest jednym z najważniejszych, a jednocześnie najtańszym czynnikiem plonotwórczym. Proces ten przebiega bez naszej ingerencji, a czasem i wiedzy. Pszczoły są niezbędne nie tylko do wydawania owoców przez odmiany obcypylne, ale także do dobrego owocowania odmian samopylnych, które przy ich udziale dają 3-krotne wyższe plony.
Jakie są fakty? W ostatnich latach w kraju i na świecie zrobiło się bardzo głośno na temat masowego ginięcia pszczół. Czy rzeczywiście jest tak źle? Obliczono, że tylko w ciągu sekundy w Polsce ginie 105 pszczół i prawda ta dotyczy wyłącznie jednego gatunku- pszczoły miodnej żyjącej w ulach. Nie uwzględniono tutaj pszczół żyjących samotnie i trzmieli, a w Polsce występuje ich ponad 450 gatunków. Można by stwierdzić zatem, że faktycznie pszczół ginie znacznie więcej niż wspomniane105 osobników. Jednak oszacowanie dokładnej liczby jest niemożliwe, także dlatego, że trudno określić jak liczne są populacje pszczół dziko żyjących.
Pszczoły dziko żyjące. Najnowsze badania wskazują, że pszczoły dziko żyjące nie mają się wcale tak źle. Co prawda w wyniku intensyfikacji rolnictwa i stosowania wielu pestycydów ginie dużo osobników, wśród których znajduje się wiele gatunków prawnie chronionych (np. trzmiele). Także bezmyślne wypalanie traw powoduje niszczenie znajdujących się na tym terenie owadów zapylających i to na 2-3 lata. Z drugiej jednak strony powstawanie w miastach coraz większych skupisk terenów zielonych, parków i skwerów sprzyja liczniejszemu występowaniu dzikich zapylaczy. Także świadome zakładanie i pielęgnowanie ogrodu przyjaznego pszczołom zwiększa ich liczebność i różnorodność.
Pszczoła miodna. W Polsce, jak i w całej Europie, występuje tylko jeden jej gatunek, zróżnicowany na wiele podgatunków, ras, czy linii hodowlanych. Wszystkie żyją w ulach i są użytkowane przez pszczelarzy. I choć nieliczne można spotkać w dziuplach drzew, to obecnie pszczoły miodne nie mogą żyć bez pomocy pszczelarzy. Ze względu na trudność ze znalezieniem i zebraniem dostatecznej ilości pokarmu w postaci miodu na zimę, jak i nade wszystko ze względu na inwazję pasożyta Varroa destructor. W wyniku nadmiernego namnożenia się roztoczy warrozy w gnieździe rodziny pszczelej, nieleczona rodzina ginie po 3-4 latach. Porażające są informacje o masowym ginięciu pszczół w Polsce, bowiem kiedy szacujemy, że ginie 20% rodzin pszczelich rocznie, to z rachunku wynika, że na 5 lat nie będzie już pasiek w kraju. Na szcęście tak nie jest, gdyż co roku pszczelarze starają się odnowić straconą liczbę rodzin pszczelich. Dlatego oficjalne szacunki mówią nawet o wzrastającej liczbie rodzin pszczelich, choć nie jest ona prawdziwa. Opiera się bowiem na rejestracjach powiatowych lekarzy weterynarii, które od kilku lat nie są weryfikowane- nowi pszczelarze rejestrują pasieki, ale nikt nie wyrestrowuje tych, które przestały istnieć. Coroczne odnawianie liczby straconych rodzin pszczelich nie odbywa się bez kosztów ze strony pszczelarzy. Bowiem rodziny pszczele, z których tworzy się nowe, nie produkują zbyt wiele miodu i w ograniczony sposób uczestniczą w zapylaniu roślin. Zniechęca to pszczelarzy do utrzymywania pasiek, gdyż zajęcie to staje się nie opłacalne. Co jest więc na rzeczy kiedy mówimy o masowym ginięciu pszczół?
Przyczyny występowania masowego ginięcia rodzin pszczelich nadal są nieznane. Wysunięto dotychczas kilka hipotez, które jednak nie znalazły pełnego potwierdzenia w obserwacjach terenowych i badaniach eksperymentalnych. Dotyczą one m.in.: inwazji pasożytów i znanych chorób; braków składników odżywczych w pokarmie; braku różnorodności genetycznej pszczół.

nico26-krzewy.blogspot.com

opochodzenia artykulu:wwwartelis.pl
                           

Pomagamy pszczołom

               

Pomagamy pszczołom

Piotr Budnik   





Na całym świecie do wielkiej i bardzo pożytecznej rodziny pszczołowatych należy aż 2000 gatunków owadów. Krewni najlepiej nam znanej pszczoły miodnej żyją w Azji, Ameryce Północnej i Południowej, Afryce Północnej i w Europie.   

W Polsce mieszka całkiem pokaźna pszczela rodzina, składająca się aż z 450 gatunków pszczołowatych, które nie wytwarzają miodu. Samych trzmieli mieszka w naszym kraju aż 30 gatunków. Do tego dochodzą takie ciekawe pszczoły jak murarka ogrodowa, która – jak sama nazwa wskazuje – zamurowuje swoje gniazda.
Wśród pszczołowatych są zarówno gatunki żyjące samotnie, jak i społecznie. Gatunki o samotnym trybie życia budują gniazda, w których magazynują pokarm dla larw. Gniazda te lokują w pniach drzew, rozpadlinach w ziemi lub pod kamieniami. Gatunki pszczołowatych prowadzące społeczny tryb życia, budują gniazda o skomplikowanej konstrukcji, umieszczane najczęściej w pniach drzew lub w ziemi.
Wszystkie pszczołowate żywią się nektarem i pyłkiem kwiatowym. Pyłkiem karmią też swoje larwy. Jednocześnie zapylają, czyli przenoszą pyłek i umożliwiają roślinom zapłodnienie, a w rezultacie powstanie owocu. To właśnie pszczołowatym i ich pracy zawdzięczamy produkcję 1/3 żywności. Dzięki temu, że jest ich tak dużo i są tak różnorodne, mogą zapylać całą masę roślin i działać w różnych warunkach.
Wczesną wiosną cała armia pszczół rusza do pracy – zapyla kwitnące drzewa owocowe w sadach, łany rzepaku i większość roślin będących surowcem do produkcji żywności. Według szacunków, w naszej szerokości geograficznej rośliny owadopylne stanowią około 78% gatunków. Bez udziału pszczół wiele gatunków roślin nie mogłoby się rozwijać lub ich uprawy dawałyby niewielkie plony.
Od pewnego czasu obserwuje się wymieranie pszczół. Pierwsze masowe wymieranie zaobserwowano w Stanach Zjednoczonych w latach 60. ubiegłego wieku.
W latach 2006–2007 w Ameryce Północnej wyginęła jedna trzecia wszystkich pszczół.
W 2008 roku kryzys dotarł do Europy.
W 2010 roku naukowcy brytyjscy obliczyli, że w ulach w ciągu dwóch lat ubyło 15 proc. owadów.
W Polsce w niektórych regionach kraju nie przeżywa zimy 30 proc. rodzin pszczelich.
Dlaczego tak się dzieje? Nikt jak dotąd nie potrafił wskazać dokładnej przyczyny, choć problem wymierających pszczół badają naukowcy z całego świata.
Jest wiele teorii dotyczących powodu wymierania pszczół. Żadna z nich nie została potwierdzona jednoznacznie. Najczęściej wymieniane czynniki wpływające na wymieranie pszczół to: skażenie środowiska prowadzące do obniżenia odporności pszczół, stosowanie chemii w rolnictwie, choroby pszczół – zarówno grzybicze jak i wirusowe, zmiany klimatyczne, transport pszczół na odległość tysięcy kilometrów w celu zapylania, promieniowanie emitowane przez telefonię komórkową, które zakłóca system nawigacyjny pszczół sprawiając, że nie mogą trafić z powrotem do ula.
Jak możemy im pomóc? Dobrym pomysłem będzie stworzenie ogródka przyjaznego pszczołom oraz budowa odpowiednich schronisk dla dzikich pszczół i trzmieli.
Założenie ogródka przyjaznego pszczołom i innym gatunkom pszczołowatych nie jest trudne. Trzeba jednak pamiętać o kilku najważniejszych zasadach:
Jeśli nawozimy ogródek używajmy naturalnych nawozów np. kompostu.
Nie wypalajmy trawy ani liści, możesz je wykorzystać do kompostu lub jako naturalna ściółkę.
Zadbajmy, aby w ogrodzie istniała tzw. mozaika siedlisk roślinnych – trochę drzew, trochę krzewów, rabaty z kwiatami, ogródek skalny i miejsce podmokłe (np. małe oczko wodne z płaskimi brzegami).
Stwórz w swoim ogrodzie miejsce „dzikie”, gdzie nie będziemy przekopywać ziemi, żeby nie naruszyć norek owadów i gryzoni (trzmiele bardzo chętnie zakładają gniazda w opuszczonych mysich norkach).
Zanim posadzisz coś w swoim ogrodzie sprawdź czy roślina ta nie jest gatunkiem inwazyjnym, który może zaszkodzić przyrodzie .
Pszczoły miodne są gatunkiem ciepłolubnym, przez większą część roku temperatura
w ulu nie spada poniżej 35°C, a tymczasem polskie warunki pogodowe nie zawsze sprzyjają ich pracy. Pszczoły dziko żyjące są doskonale przystosowane do panujących u nas warunków klimatycznych. Na przykład trzmiele mogą pracować nawet przy temperaturze kilku stopni Celsjusza.
Im dłużej w naszym ogrodzie mamy kwitnące rośliny, tym lepiej dla naszych bzykających przyjaciół. Niektóre gatunki pszczół pojawiają się jedynie wiosną, inne latem, a jeszcze inne obecne są przez cały sezon.
Tradycyjne odmiany drzew owocowych, takie jak jabłonie, wiśnie, śliwy, grusze są świetne dla pszczół, ale kwitną obficie raz na dwa lata. Dlatego ważne jest, aby w twoim ogrodzie rosła mieszanka roślin składająca się nie tylko z jabłoni, wiśni, śliw oraz gruszek, ale także krzewów np. śnieguliczki białej, która może kwitnąć długo, bo nawet od czerwca do września i dzikiej róży. Warto też zadbać, aby w naszym ogródku były takie krzewy jak czeremcha zwyczajna, głóg, trzmielina i kalina.
Inne rośliny, które upiększą nasz ogród przyjazny pszczołom, to malwy, wrzosy, łubiny, nasturcje, nagietki, dalie. Szczególnie cenne są także zioła, takie jak cząber
i szałwia. Mało kto wie, że kwiaty marchwi są miododajne (podobnie jak inne „baldachy” – np. koper, pietruszka, lubczyk, czy kminek), dlatego dajmy zakwitnąć kilku krzakom marchwi lub kopru.
Dobrym sposobem na zachęcenie dzikich pszczół do zamieszkania w naszym ogrodzie są wszelkiego rodzaju wiązki słomy, trzciny lub bambusa, mające kilka do kilkunastu milimetrów średnicy, związane w pęczki i rozwieszone w różnych miejscach, np. na drzewach, budynkach czy innych konstrukcjach. W takie przecięte łodygi wchodzą
i budują w nich gniazda np. murarki - dzikie pszczoły, które znakomicie zapylają wiele uprawianych przez nas roślin. Nazwa murarek bierze się od tego, że po zniesieniu pyłku i złożeniu jaj samice zamurowują otwór w łodydze. W ten sposób chronią swoje potomstwo. Takie pęczki z trzciny lub słomy to nic innego jak imitacja strzech, w których w dawnych czasach mieszkały murarki. W naturalnym środowisku owady te zasiedlają puste łodygi zeszłorocznych roślin, o które w uprawianym schludnie ogrodzie raczej trudno.
Najbardziej znanym schronieniem dla pszczołowatych, który możemy sami wykonać, jest domek dla trzmiela. To sześcian o bokach mierzących 13 cm. Powinien być zrobiony z nieheblowanych i nieimpregnowanych desek. Szczelny i nieprzeciekający, wypełniony mchem lub suchymi liśćmi z otworkiem o średnicy około 20 mm w środku przedniej ścianki. Taki domek można po prostu postawić na ziemi w "rezerwatowej" części naszego ogrodu, ewentualnie lekko wkopać w ziemię, aby tylko jego część (z otworkiem wejściowym) wystawała na powierzchnię.
Pszczoły, poza nektarem z kwiatów, potrzebują do życia również wody. Doskonale będzie, jeśli w Twoim ogrodzie nie zabraknie na przykład wilgotnego mchu lub otoczonego roślinami oczka wodnego, z którego pszczoły mogą pić wodę. Ważne jest, abyś nie instalował w ogródku talerzyków i miseczek, pszczoły mogą się w nich utopić.

Źródło: Pomagamy pszczołom

                         

Projektowanie ogrodów

Napisane przez catwoman 

Wpisane w: Nieruchomości, Wyposażenie wnętrz Tagi:ogrody, projektowanie ogrodów

Wiosna, jak pewnie większość z nas uważa – to najlepsza pora na porządkowanie i projektowanie naszych ogrodów. Co może sprawić większą przyjemność niż spędzenie słonecznego dnia we własnym ogródku, kopiąc, sadząc, siejąc i przesadzając rośliny w celu nadania swojemu ogrodowi specyficznej, swoistej barwy?
Internet, telewizja i literatura dają nam możliwość znalezienia gotowych projektów ogrodów, pomagają w odpowiedzeniu sobie na najróżniejsze pytania związane z projektowaniem oraz udzielają wskazówek przydatnych w aranżacji. Niestety, czasem nawet najlepsze artykuły czy programy telewizyjne nie są w stanie nam pomóc. Aranżacja swojego ogródka niejednokrotnie wymaga precyzji, specjalistycznej wiedzy i umiejętności tak, aby cała praca dała wymagany efekt, dlatego też bardzo często zwracamy się z prośbą do firm, które zajmują się projektowaniem ogrodów.

Niezmiernie ważnym jest zaufanie, którym trzeba obdarzyć osobę, której zlecamy projektowanie ogrodu. Profesjonalna aranżacja przestrzeni wokół domu, restauracji czy hotelu wpływa na samopoczucie domowników czy klientów. Co więcej, fachowe wykończenie projektu podnosi wartość nieruchomości i czyni ją bardziej atrakcyjną. 




Źródło: <a href="http://www.webshock.com.pl/projektowanie-ogrodow/">Projektowanie ogrodów</a> - catwoman

Urządzanie działki w stylu chińskim

Urządzanie działki w stylu chińskim

Sabina Stodolak   


Luksus posiadania własnej działki czy sporego ogrodu obliguje do tego, aby wykorzystać taką możliwość i stworzyć niepowtarzalny klimat miejsca do wypoczynku i spotkań z przyjaciółmi. Zamiast tradycyjnego wykorzystania działki – altanki i kilku rabatek z kwiatami i rzodkiewką można pokusić się o próbę urządzenia jej w stylu chińskim.  


W tym stylu prowadzenia ogrodu jest kilka istotnych zasad, które muszą zostać zachowane, aby wygląd działki był rzeczywiście zbliżony do tradycyjnej chińskiej architektury krajobrazu.
Przede wszystkim ogród musi składać się z nieparzystej ilości elementów, co sprawia wrażenie że ogród nie jest jeszcze skończony a cała przestrzeń działki nie zagospodarowana.
Główną zasadą ogrodów chińskich jest ich prostota i minimalizm, przy jednoczesnym unikaniu prostych form i linii. Ogród bowiem ma podwójny aspekt – wizualny, zachowany przez wyraźną estetykę miejsca oraz głęboki, ukryty symbolizm, który traktuje ogród jako reprezentację, odzwierciedlenie istoty świata. Ogród chiński musi zawierać wodę, symbolizującą życie. Najlepiej jeśli jest to rzeczka, strumyczek. Jeśli nie mamy szczęścia posiadać tego elementu naturalnie wystarczy oczko wodne. Drugim ważnym elementem są góry. Mogą to być pieczary, duże głazy, sterty kamieni – otoczaków tworzące grupy wyobrażające góry. Ostatnim elementem są drogi. Kręte, wijące się, koniecznie kamienne. Najlepiej ułożyć je z gładkich, płaskich kamieni – w żadnym wypadku z kostki brukowej. Drogi powinny być asymetrycznie rozłożone i prowadzić do wszystkich zakamarków ogrodu. Roślinność to przede wszystkim drzewa, odpowiednio przycinane, które nadają ogrodowi formę przestrzenną. Z kwiatów zaś, (niemożliwa do hodowli w naszych warunkach) orchidea, chryzantema i piwonia (które dobrze rosną w naszym chłodniejszym klimacie) Połączenie tych pięciu elementów pozwoli na budowę prawdziwie chińskiej przestrzeni.

nianiaogg(at)pino.pl

zrodlo pochodzenia art..:wwwartelis.pl

      

Bambus - hodowla w domu i ogrodzie

         

Bambus - hodowla w domu i ogrodzie

JoannaS  


Bambus (Bambusa Shreb.) to bardzo charakterystyczna i jednocześnie zwracająca swoją uwagę roślina. Może stać się interesującym i nieco egzotycznym urozmaiceniem naszego domu, biura lub ogrodu, zapewniając ciekawą aranżację wnętrz.

Jego hodowla nie jest zbyt skomplikowana, dlatego więc przy odrobinie pracy i stosowania się do zawartych w tym artykule wskazówek powinna zakończyć się powodzeniem.

Bambus jest rośliną wieloletnią, która z uwagi na fakt, że najczęściej rośnie w Azji, może się nam wydawać nietypowa na nasz klimat. Posiada długie liście otaczające sztywny i tak samo długi pęd. Właśnie w tej oryginalności i niebanalności tkwi jego największy urok. Co należy uczynić, aby posiadać taką roślinę? Najprościej jest kupić, ale jeżeli zamierzamy wyhodować własny egzemplarz należy w pierwszej kolejnośći zdobyć odpowiednie nasiona. Podczas ich wyboru powinno się zwrócić szczególną uwagę na to, żeby wybrać nasiona bambusa odpornego na niskie temperatury, który ma największe szanse na przetrwanie bez szwanku w naszych polskich warunkach. Następnie wysiewamy nasiona w kubeczkach lub innych pojemnikach z glebą torfową mającą w sobie odrobinę piasku. Kiedy nasza roślina wykiełkuje, potrzebna mu będzie doniczka do której go przesadzimy. Mniej więcej przez rok czasu pielęgnujemy go, a po tym okresie przystępujemy do przesadzania.

W miejscu, w którym planujemy posadzić nasz bambus, wykopujemy maksymalnie 25 centymetrowy dół i wypełniamy go ziemią o odczynie obojętnym. Powinno się ją wymieszać z obornikiem, co pozytywnie wpłynie na rozrost rośliny. Jeśli posadzimy go w donice, należy pamiętać także o jej odpowiedniej głębokości i właściwej ziemi. Bambusy preferują wilgoć, dlatego powinno się je regularnie podlewać względnie małymi ilościami wody. Powinno się bowiem postarać się o to, aby ziemia była ciągle cały czas wilgotna, ale nie przesadnie mokra. Roślinę sadzimy na miejscu słonecznym i odsłoniętym od wiatru. To znaczy, że bambus równie dobrze może rosnąć w ogrodzie, jak i w zaciszu domowym sadząc go w donice ceramiczne, doniczki plastikowe. Można go zatem wykorzystać choćby w takim celu jak wystrój wnętrz.

W bardzo ciepłe dni warto zraszać roślinę wodą, aby miała odrobinę chłodu. Bambusy dobrze tolerują nawozy, zwłaszcza te mające w sobie fosfor, potas lub azot, dlatego powinno się ich często używać. Można to robić chociażby co 5-7 lub co 10 dni. Jeśli planujemy, aby bambus nie obrastał zbytnio w liście, powinniśmy go przycinać. Co ciekawe i istotne w hodowli, bambusy nie są za bardzo podatne na infekcje ani choroby, jednak mimo to warto być ostrożnym. Wyjątkową uwagę trzeba zwrócić na przędziorki, które czasem je atakują.

Jak więc widać, hodowla bambusów nie jest zbyt pracochłonnym ani trudnym zajęciem i poradzą sobie z nim nawet początkujący ogrodnicy. Z uwagi na to warto posadzić tę oryginalną roślinę, ponieważ przy stosunkowo niskim nakładzie pracy i środków można uzyskać bardzo ciekawe rezultaty. Wszakże nieliczni z nas mają w swoim domu takie kwiaty doniczkowe jak bambus.

swiatdoniczek.pl


zrodlo pochodzenia artykulo:wwwartelis.pl

Jak przycinać żywopłot

    

           Jak przycinać żywopłot

JoannaS         


  Żywopłot jest nie tylko ładnym dodatkiem do naszego ogrodu. Jest także sposobem na odizolowanie się od ruchu ulicznego czy też sąsiadów. Dzięki niemu możemy też chronić swoją prywatność i poczuć się swobodnie. Każdy żywopłot wymaga jednak poświęceń, ponieważ należy go w odpowiedni sposób przycinać.    

Podstawowym warunkiem właściwej hodowli żywopłotu jest jego przycinanie. Krzewy ozdobne, które go tworzą, muszą być często przycinane. Nie można zapomnieć o tej czynności, gdyż przez to można doprowadzić do deformacji żywopłotu. Przycinanie wspomaga również eliminować różne szkodniki roślin. Kiedy zatem należy zacząć przycinanie? Pierwsze cięcia warto wykonać już wiosną, gdy ma się pewność, że zima na pewno nie wróci. Kiedy krzewy ozdobne są młode, należy przycinać je na wysokości mniej więcej 20-30 cm, co pozytywnie wpłynie na ich rozrost. Z kolejnym przycinaniem nie trzeba się spieszyć i można je wykonać w dowolnym momencie lata, najlepiej do końca sierpnia.

Przycinanie żywopłotu rozpoczyna się od jego boków, a następnie można przejść do górnych partii. Należy pamiętać, aby krzewy ozdobne były przycinane z dołu do góry, szczególnie jeśli korzysta się z elektrycznych nożyc. Aby utrzymać prawidłową linię cięcia, można rozwiesić sznurki, które wyznaczałyby granicę cięcia. Dzięki nim łatwiej będzie o nie wyjechanie poza wyznaczony obręb. Kiedy używa się z ręcznych nożyc, powinno się wykonywać półobroty tułowia, co zapewnia równomierne przycinanie każdej części krzewu. Najbardziej efektywne i najwygodniejsze są jednak nożyce elektryczne, których używanie nie jest tak męczące jak w przypadku nożyc ręcznych.

Przy wyborze formy żywopłotu powinno się brać pod uwagę przede wszystkim gatunek rośliny, jaka składa się na krzewy ozdobne, oraz miejsce, w którym się one znajdują. Kiedy żywopłot jest umieszczony na terenie zacienionym, powinno się formować jego kształt w trapez, gdyż dzięki temu rośliny mają większy dostęp do światła. Natomiast gdy krzewy są usytuowane w nasłonecznionym miejscu, bez żadnego ryzyka można formować je w dowolny sposób. Jeśli zależy nam na oryginalności, warto zastanowić się nad bardziej nietypową formą żywopłotu, taką jak chociażby łuki, spirale, kule. W tym przypadku wymagana jest jednak odpowiednia wprawa w przycinaniu.

Ciekawą odmianą żywopłotów jest ich hodowla na balkonach oraz taras a sadzi się je wtedy w różne doniczki plastikowe, doniczki ceramiczne czy też w kwietniki. Dzięki takiemu rozwiązaniu nasz balkon zyska więcej klimatu sprzyjającego relaksowaniu się.

swiatdoniczek.pl

artkul pochodziz zrodla:wwwartelis.pl

Piękny żywopłot – sam zakładam i pielęgnuję

               


                               

Piękny żywopłot – sam zakładam i pielęgnuję

Alek    


  Jeśli patrząc na istniejące żywopłoty zastanawiacie się jak ludzie to robią, że krzaki rosną równo jak pod sznurek, przeczytajcie kilka poniższych wskazówek.  

Kwestią indywidualnego wyboru jest z czego chcemy mieć żywopłot. Bardzo często są to tuje np. tzw. szmaragd, cis lub zwykła tuja (żywotnik zachodni). Często bywa to także ligustr. Czasem inwestorzy decydują się także na inne krzewy a nawet drzewka liściaste (np. grab). Jednak żywopłot z iglaków ma tę zasadniczą zaletę, że nie zrzuca liści na ziemię (jego igły wtedy tylko brązowieją) i pełni swą funkcję przez okrągły rok. Stąd ogromna popularność tui w tym zastosowaniu.

Z sadzeniem sprawa jest właściwie wyjątkowo prosta. Trzeba wykopać dołek i posadzić zakupione rośliny. Aby jednak rośliny w żywopłocie rosły nam równiuteńko i stanowiły dobrą osłonę jako właśnie „żywy-płot” trzeba posłużyć się prostym lecz skutecznym sposobem. Mianowicie dołki trzeba wykopać w równych i ściśle określonych odległościach od siebie oraz granicy działki (wzdłuż której chcemy mieć żywopłot). Zachowanie tych odległości jest bardzo ważne. Rośliny musza mieć miejsce na wzrost wszerz i mimo, że po wsadzeniu krzewów młodych, prosto ze szkółki, początkowo niczego nie będą zasłaniać to gdy urosną po kilku latach, „zamkną” przestrzeń między sobą oraz granicą z sąsiadem. Dlatego też ważne jest zachowanie odległości od granicy aby w przyszłości gałęzie nie wchodziły na teren sąsiada. Przykładowo przy tujach (ale i większości roślin sadzonych na żywopłot) dołki powinny być wykopane w odległości 70 cm od linii granicy działki i 80 cm od kolejnej rośliny. Na etapie sadzenia także trzeba sprawdzić czy pień krzewu zachowuje ww. odległości. Najprościej wyznaczenie punktów na dołek a następnie kontrolę położenia pnia krzewu przeprowadzić z pomocą jednego kijka o długości 70 cm i drugiego o długości 80 cm. Krótko mówiąc zaczynając od punktu startu przykładamy kijek od długości 80 cm od prostopadłej granicy działki i jednocześnie kijek o długości 70 cm od granicy wzdłuż której wyrośnie żywopłot. W miejscu gdzie zetkną się ich końce kładziemy kamyk i kopiemy dołek zachowując równe odległości z każdej strony dookoła. Aby zapewnić szybki wzrost młodej roślinie wskazane jest aby dołek miał głębokość dwóch szpadli. Wtedy na spód wrzucamy trochę ziemi i ewentualnie dobrze rozłożonego obornika, mieszamy ze sobą i wysadzamy w to roślinę z doniczki. Dosypujemy jeszcze ziemi, udeptujemy, podlewamy dobrze kilka razy.

Żywopłot już rośnie, zabawa jednak dopiero się zaczyna. Musimy przecież dbać o to aby krzaki rosły najszybciej i wyglądały najładniej jak to możliwe. Najważniejsze są dwa zabiegi. Podlewanie i nawożenie. Z nawożeniem sprawa jest niezbyt skomplikowana. W sklepach ogrodniczych lub działach ogrodowych marketów budowlanych wybór nawozów do iglaków innych typów roślin jest wystarczający. Wystarczy stosować się do instrukcji podanych na opakowaniach. Zazwyczaj nawozimy raz wczesną wiosną i latem co najmniej raz. Ponieważ przy większych ogrodach w żywopłocie rośnie na ogół kilkadziesiąt krzewów to samo nawożenie oznacza już trochę roboty. Z podlewaniem jest jej jeszcze o wiele więcej. W razie braku deszczu raz na tydzień żywopłot trzeba podlać zwłaszcza gdy jest młody. Większość ludzi ma dość po jednym razie z konewką. Podlewanie należy więc ułatwić poprzez chociaż częściowe jego zautomatyzowanie. Konkretnie służą do tego tzw. linie kroplujące, które po podłączeniu do kranu zapewniają odpowiednie dla krzewów i drzew podlewanie. Woda leci z nich malutkimi otworami i powoli dzięki czemu po min. pół godzinie są nasadzenia podlane głęboko i mocno. Większość linii kroplujących może być po prostu położona na ziemi a część także płytko zakopana. Gotowe zestawy linii kroplujących rurka plus tzw. reduktor (zapewniający odpowiednie dostosowanie prędkości przepływu wody przez linię) kupimy w ww. sklepach. Polecam dobre marki gdyż służą one wiele lat bezawaryjnie. Mają także szeroki wybór akcesoriów jak złączki, korki, trójniki wraz zaworami odcinającymi, uchwyty przytwierdzające linię kroplującą do ziemi itp. pozwala to budować dowolne kształty i połączenia linii. Zazwyczaj jeden reduktor (który wcześniej podpinamy do zwykłego kranu ogrodowego z pomocą kawałka węża i szybkozłączki) może zasilać linię o długości do 50 metrów w jednym kierunku. Koszt linii kroplującej o długości np. 100 m wraz z akcesoriami zaczyna się na aukcjach internetowych od ok. 100 zł ale proszę mi wierzyć - ratuje nam czas i siły oraz naturalnie nasz żywopłot. W razie braku deszczu po prostu podłączamy linię do kranu i czekamy aż system zrobi robotę za nas.

W ramach zabiegów pielęgnacyjnych warto wspomnieć jeszcze o przycinaniu żywopłotu. Po kilku latach gdy krzewy znacznie zwiększą swoje rozmiary można zacząć pracować nad ich kształtem. Jest tu spora dowolność sposobów. Co do cięcia bocznego najprostsza jest oczywiście pionowa płaszczyzna – uzyskamy dosłowny efekt ściany. Natomiast cięcie czubków tuj polecam nie prędzej niż po pięciu latach. Osoby, którym zależy na szybkim wyrośnięciu tuj powinny wiedzieć, że przycięcie czubka na wiosnę spowoduje lepsze rozkrzewienie na boki lecz spowolnienie wzrostu do góry.

Alex


http://majsterkujewdomuiogrodzie.blogspot.com

zrodlo artykulu pochodzi: www artelis.pl